بیماری هانتینگتون گاهی اوقات در کودکان نیز رخ میدهد.
بالاخره یک مطالعه بزرگ نشان میدهد که بیماری هانتینگتون در دوران کودکی چگونه است. این به ما کمک میکند تا بفهمیم آیا داروهای جدید در کودکان نیز مؤثر هستند یا خیر.
بیماری هانتینگتون با شروع در نوجوانی واقعاً نادر است، اما یک مطالعه جدید به ما کمک کرده است تا بفهمیم علائم آن چیست و چگونه با گذشت زمان تغییر میکنند. این موضوع بسیار مهم است و به مرور زمان به ما کمک میکند تا بفهمیم آیا درمانهای کاهشدهنده هانتینگتین و سایر درمانها در کودکان مؤثر هستند یا خیر.
بیماری هانتینگتون نوجوانی چیست؟
هنگامی که علائم بیماری هانتینگتون قبل از سن ۲۰ سالگی شروع میشود، آن را «بیماری هانتینگتون با شروع در نوجوانی» یا JHD مینامیم.
مدت کوتاهی پس از کشف ژن HD، محققان رابطه قوی بین سن شروع علائم و طول کشیدگی غیرطبیعی DNA در ژن را شناسایی کردند.
DNA از میلیاردها حرف A، T، C و G تشکیل شده است. در ژنی که باعث HD میشود، قسمتی وجود دارد که توالی “CAG” بارها و بارها تکرار میشود. استثناهای زیادی وجود دارد، اما به طور کلی، هرچه تعداد تکرارهای CAG بیشتر باشد، علائم زودتر شروع میشوند.
تقریباً از هر ۲۰ نفر مبتلا به HD، ۱ نفر دارای طول تکرار حدود ۶۰ تکرار یا بیشتر است که معمولاً باعث شروع علائم قبل از سن ۲۰ سالگی میشود. این بدان معناست که HD نوجوانی یک شکل نادر از یک بیماری نادر است – بنابراین حتی متخصصان مغز و اعصاب نیز بعید است که بیش از یک مورد را در طول دوران حرفهای خود ببینند.
از آنجا که این بیماری بسیار نادر است، ما در مورد JHD بسیار کمتر از بیماری هانتینگتون با شروع در بزرگسالی میدانیم. دانش ما از JHD معمولاً از تجربیات معدودی از متخصصان مغز و اعصاب ناشی میشود که از چندین مورد مراقبت کردهاند. از این متخصصان، ما توصیف کلاسیک JHD را به عنوان ایجاد سفتی، کندی، مشکلات یادگیری و اغلب صرع دریافت میکنیم. این کاملاً متفاوت از حرکات غیرارادی اغلب آشکار است که در بیشتر موارد شروع در بزرگسالی دیده میشود و کره نامیده میشود.
چه خبر؟
دکتر فردیناندو اسکویتیری از رم، ایتالیا، به درستی معتقد است که خانوادههای JHD «حق دارند مانند بیماران بزرگسال شنیده شوند». تیم او به تازگی بزرگترین و دقیقترین مطالعه JHD را تا به امروز هماهنگ کرده است. با نگاهی به دو مطالعه بزرگ با هزاران نفر مبتلا به HD، به نامهای REGISTRY و ENROLL-HD، آنها ۳۶ نفر را یافتند که علائم آنها قبل از سن ۲۰ سالگی شروع شده بود و دادههای بالینی آنها در طول سالهای متوالی جمعآوری شده بود. آنها این افراد را با ۵۱۱ بزرگسال از همان مطالعه مقایسه کردند تا ببینند JHD چگونه متفاوت است.
«خانوادههای JHD حق دارند مانند بیماران بزرگسال شنیده شوند» – فردیناندو اسکویتیری
یکی از سوالاتی که آنها روی آن تمرکز کردند این بود که آیا JHD در همه موارد مشابه است یا بسته به طول تکرار CAG ممکن است متفاوت به نظر برسد. آنها تصمیم گرفتند افراد JHD را به دو دسته تقسیم کنند: کسانی که کمتر از ۸۰ تکرار CAG دارند و کسانی که بیشتر دارند.
در بزرگسالان، علائم به طور متوسط در ۴۴ سالگی شروع میشود، در حالی که در کودکان با حداکثر ۸۰ تکرار CAG، در ۱۷ سالگی و در کسانی که تکرارهای بسیار طولانی بالای ۸۰ دارند، علائم در ۴ سالگی ظاهر میشود.
دو شکل از JHD؟
با بررسی عمیقتر دو گروه JHD، اولین علامت در کودکان با کمتر از ۸۰ تکرار، دست و پا چلفتی بودن بود و به دنبال آن حرکات غیرارادی مانند کره و همچنین رفتار وسواسی.
در کودکان با بیش از ۸۰ تکرار، اولین علامت معمولاً مشکل در راه رفتن بود و به دنبال آن تأخیر در یادگیری صحبت کردن و همچنین صرع.
تقریباً همه کودکان دچار سفتی و حرکت آهسته شدند و حدود یک نفر از هر ده نفر مشکلاتی در تعادل و هماهنگی داشتند.
پیشرفت بیماری در کودکان حدود دو برابر سریعتر از نوع شروع در بزرگسالی بود که ما با آن آشناتر هستیم و متأسفانه آنها فقط نیمی از بزرگسالان زنده ماندند. کودکانی که بیش از ۸۰ تکرار داشتند، بیماری بسیار تهاجمی داشتند و متأسفانه، آنها فقط حدود یک پنجم بزرگسالان زنده ماندند.
چهار نفر از کودکانی که بیش از ۸۰ تکرار داشتند، اسکن مغزی MRI انجام دادند، اما آنها کوچک شدن در مراکز عمیق مغز را نشان دادند، درست مانند آنچه در HD با شروع در بزرگسالی میبینیم. شگفتانگیزتر اینکه، هیچ تخریبی در جای دیگری وجود نداشت، مانند قشر در سطح مغز، ناحیهای که در بزرگسالان آسیب میبیند. محققان به اسکنهای کودکان با کمتر از ۸۰ تکرار نگاه نکردند، بنابراین ما نمیدانیم مغز آنها چگونه است.
بر اساس همه این یافتهها، تیم دکتر اسکویتیری پیشنهاد میکند که در واقع سه نوع HD وجود دارد. اولاً، شکل رایج شروع در بزرگسالی که ما اطلاعات زیادی در مورد آن داریم. دوم، در افرادی که حدود ۶۰-۸۰ تکرار CAG را به ارث میبرند، یک شکل شروع در نوجوانی که در اواسط نوجوانی با دست و پا چلفتی بودن، کره و مشکلات رفتاری شروع میشود. در نهایت، گروه سوم جدید آنها کسانی خواهند بود که بیش از ۸۰ تکرار را به ارث میبرند، که در حدود ۴ سالگی مشکلاتی در راه رفتن، مشکلات یادگیری و صرع دارند. اسکویتیری و تیم این شکل را *“HD نوجوانی با گسترش بالا” نامیدند و خاطرنشان کردند که “تهاجمی” است.
یک طیف؟
در حالی که این احتمال وجود دارد که دو شکل متمایز از JHD وجود داشته باشد که اساساً با یکدیگر متفاوت هستند، در واقع بعید است که تغییر بزرگی واقعاً در ۸۰ تکرار CAG رخ دهد. به یاد داشته باشید که تصمیم برای تقسیم بیماران جوان به دو گروه از قبل توسط محققان انتخاب شده بود. با در نظر گرفتن این موضوع، تعجب آور نیست که گروههای تکرار کوچکتر و بزرگتر متفاوت به نظر میرسند.
بر اساس آنچه ما در مورد ژنتیک و زیستشناسی HD میدانیم، احتمالاً JHD یک طیف است، با شکل تهاجمی با شروع بسیار جوان، تأخیر در رشد مغز و صرع در یک طرف – و شکل شروع در نوجوانی با بیقراری، دست و پا چلفتی بودن و مشکلات رفتاری در طرف دیگر.
«برای چندین برنامه کاهشدهنده هانتینگتین که در حال حاضر در حال اجرا هستند، این تحقیق دقیقاً در زمان مناسبی انجام میشود.»
به نوبه خود، JHD به عنوان یک کل احتمالاً در یک طیف با HD با شروع در بزرگسالی قرار دارد.
اما چه JHD را به نصف تقسیم کنیم و چه همه بیماران را به عنوان یک طیف در نظر بگیریم، آنچه واضح است این است که تکرارهای طولانیتر CAG احتمالاً باعث شروع زودتر، پیشرفت سریعتر، تأخیر در رشد مغز و تشنج میشوند.
این چگونه کمک میکند؟
این بینشها از ارزشمندترین اطلاعاتی هستند که ما در مورد بیماری هانتینگتون با شروع در نوجوانی دریافت کردهایم. آنها بلافاصله برای پزشکانی که از این بیماران جوان مراقبت میکنند و خانوادههایی که اغلب برای وادار کردن پزشکان و سایر متخصصان به گوش دادن و درک چالشهای منحصر به فرد فرزندانشان تلاش میکنند، مفید خواهند بود.
با نگاهی به آینده نه چندان دور، این تحقیق به ما کمک میکند تا درمانهای جدید را در اسرع وقت به بیماران HD نوجوانی ارائه دهیم. این شامل داروهای جدید هیجانانگیزی مانند داروهایی است که تولید پروتئین هانتینگتون را کاهش میدهند. تصمیماتی مانند بهترین زمان برای شروع درمان بیماران HD نوجوانی و چگونگی اندازهگیری اینکه آیا داروها مؤثر هستند یا خیر، کاملاً به تحقیقاتی مانند این بستگی دارد. برای چندین برنامه کاهشدهنده هانتینگتین که در حال حاضر در حال اجرا هستند، این تحقیق دقیقاً در زمان مناسبی انجام میشود.
کمک به بیماران HD نوجوانی برای خانوادهها فوری است و این یک اولویت اصلی برای همه شکارچیان دارویی است که با آنها صحبت کردهایم. این کار با چالشهای بزرگی همراه است، مانند این خطر که یک دارو میتواند زندگی یک بیمار JHD را حتی دشوارتر کند اگر باعث آسیب ناخواسته به مغز جوان و در حال رشد شود.
بنابراین، درک اینکه JHD چگونه به نظر میرسد و چگونه بر مغز تأثیر میگذارد، کمک بزرگی در مأموریت فوری برای ارائه درمانهای مؤثر به جوانان مبتلا به بیماری هانتینگتون و خانوادههای آنها است.
بیشتر بدانید
برای اطلاعات بیشتر در مورد سیاست افشای اطلاعات ما، به سوالات متداول مراجعه کنید…
